ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ, ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΚΟΥ

Αθήνα, 15 Νοεμβρίου 2012

 

Παρουσίαση των Θέσεων της ΟΤΟΕ για ένα νέο πλαίσιο και ρόλο του Τραπεζικού Συστήματος

 

Σταύρος Κούκος

Πρόεδρος της ΟΤΟΕ

 

Κυρίες και Κύριοι,

Η σημερινή μας δημόσια παρέμβαση, σκοπό έχει να αναδείξει βασικά ζητήματα και να θέσει εγκαίρως στον δημόσιο διάλογο ορισμένες θέσεις και προτάσεις της ΟΤΟΕ για το νέο πλαίσιο λειτουργίας των Τραπεζών.

Ασφαλώς, δεν διεκδικούμε το αλάθητο.

Πιστεύουμε, όμως, πως η λειτουργία των Τραπεζών και η προωθούμενη ανακεφαλαιοποίηση, με τον τρόπο που επιχειρείται να γίνει σήμερα, έχει πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις, που πρέπει να μας προβληματίσουν ευρύτερα.

Ήδη ζούμε τις συνέπειες μιας πρωτόγνωρης διεθνούς συστημικής κρίσης, που απειλεί όχι μόνο την εθνική μας οικονομία, κυριαρχία και προοπτική, αλλά και ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωζώνης.

Άλλωστε, όπως όλο και περισσότερο φαίνεται, η Ελλάδα δεν ήταν το μόνο, ούτε το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Υπήρξε, απλώς, το πιο βολικό πειραματόζωο μιας ευρύτερης προσπάθειας για την επιβολή ενός νεοφιλελεύθερους μοντέλου παραγωγής και διανομής στον Ευρωπαϊκό Νότο, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Χωρίς κοινωνικό κράτος, συλλογικές διαπραγματεύσεις, συμβάσεις και συνδικάτα.

Χωρίς «περιττούς» θεσμούς προστασίας των εργαζομένων, των μικρομεσαίων και των ανέργων.

Με υποβαθμισμένες «ζώνες ευέλικτης παραγωγής», στηριγμένες σε ένα κατάλληλο προσανατολισμένο αλλά και εποπτευόμενο τραπεζικό σύστημα.  Για επικερδείς επενδύσεις εγχώριων και ξένων συμφερόντων, πέρα και έξω από τις πραγματικές αναπτυξιακές ανάγκες και προτεραιότητες.

Με τέτοιες πολιτικές, που θέτουν σε δοκιμασία τις οικονομικές, τις κοινωνικές και τις πολιτικές αντοχές της Ευρωζώνης και της Ε.Γ., επιχειρείται να εξευμενιστεί η διεθνής συστημική κρίση και η δυσπιστία των αγορών.

Για την αντιμετώπισή τους, απαιτούνται ωστόσο έγκαιρες παρεμβάσεις και κατάλληλες απαντήσεις, πρωτίστως πολιτικές, σε πανευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο.

Τα πακέτα στήριξης, οι αποσπασματικές ανακεφαλαιοποιήσεις, οι «ενέσεις ρευστότητας» και οι αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ, είναι αδύνατον από μόνες τους να καταπολεμήσουν μακροπρόθεσμα τα προβλήματα της Ευρωζώνης.

Πόσο μάλλον όταν συνδυάζονται με ακραίες πολιτικές λιτότητας, που εγκλωβίζουν όλο και περισσότερες χώρες σε παγίδες ύφεσης, φτώχυνσης και ανεργίας.

Ειδικά για τον κλάδο μας, απαιτείται μια ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση, σε νέες βάσεις και οπωσδήποτε με κοινή εγγύηση καταθέσεων.

 

Κυρίες και Κύριοι,

Το τραπεζικό σύστημα είναι το κυκλοφοριακό σύστημα της οικονομίας.

Όποιος το ελέγχει, ελέγχει τη δυναμική, τους φορείς και την κατεύθυνση της ανάπτυξης για τις επόμενες δεκαετίες.  Παρακαλώ, σημειώστε το αυτό!!!

Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, που ρυθμίζει την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων.  Δυστυχώς, όλες αυτές οι ρυθμίσεις δεν προβλέπουν και δεν εξηγούν με ποια μέθοδο θα λειτουργήσει το Τραπεζικό Σύστημα, προκειμένου να στηρίξει την ανάπτυξη της χώρας, πόσο ελληνικό θα είναι και ποια θα είναι η παρέμβαση και ο ρόλος του κράτους.

Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι όλες αυτές οι επιλογές είναι απόλυτα συνδεδεμένες με τις θυσίες και τα βάρη που αναλαμβάνει η ελληνική κοινωνία.

Αντίστοιχα – και σε πείσμα όλων των ανακεφαλαιοποιήσεων, εξυγιάνσεων, αναδιατάξεων που επιχειρούνται μέχρι σήμερα – για να βρεθεί μια μόνιμη, σταθερή και βιώσιμη λύση, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική επιλογή από την πλήρη τραπεζική μεταρρύθμιση και τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος με γνώμονα όχι μόνο τη βελτίωση δεκτών και κερδών αλλά και τη στήριξη της εθνικής οικονομίας και της κοινωνίας.

Γι’ αυτό, εμείς δεν μιλάμε απλά για πολιτικές διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.

Δίνουμε το στίγμα της αναγκαίας αλλαγής πολιτικών και πλαισίου, για μια νέα λειτουργία του Χρηματο-Πιστωτικού Συστήματος.

Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος ανατροφοδότησης της τραπεζικής από τη δημοσιονομική κρίση και αντιστρόφως.

Για την εγκαθίδρυση δημοκρατικών θεσμών διαφάνειας, εποπτείας και λογοδοσίας στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα.

Σήμερα, προωθείται μια βεβιασμένη ανακεφαλαιοποίηση των λεγόμενων «συστημικών τραπεζών».

Με συνάθροιση δυνάμεων για τη δημιουργία μερικών «μεγάλων» στον κλάδο.

Με επιλεκτική εκκαθάριση των θεωρούμενων ως μη βιώσιμων Τραπεζών.

Η διαδικασία αυτή προκαλεί ερωτηματικά τόσο για τα κριτήρια διάκρισης:

• των συστημικών από τις μη συστημικές Τράπεζες
• των αυτοτελώς βιώσιμων Τραπεζών ή και επιμέρους δραστηριοτήτων τους από τις μη βιώσιμες

όσο και για τις πραγματικές επιμέρους επιδόσεις των αντίστοιχων πιστωτικών ιδρυμάτων.

Όλα αυτά, θα έπρεπε να είναι διαφανή και γνωστά.

Όμως, τα μοντέλα αξιολόγησης έτσι όπως εφαρμόζονται ευρύτερα, κρινόμενα από τις επιδόσεις τους στο παρελθόν, δεν έχουν πείσει για την αξιοπιστία τους.

Η Έκθεση της Blackrock δεν δημοσιοποιήθηκε.  Έχει, όμως, ήδη ξεπεραστεί, από τις νέες επιπτώσεις της ύφεσης και των εισοδηματικών περικοπών, που αυξάνουν τους κινδύνους και τις επισφάλειες.

Ούτε, βέβαια, γνωστοποιήθηκαν τα αποτελέσματα Τραπεζών, που με προκλητικό τρόπο ανακλήθηκε η άδειά τους και διασπάστηκαν και απορροφήθηκαν άρον-άρον  (περίπτωση ΑΤΕ) ή που αυθαίρετα κρίθηκαν «μη βιώσιμες» (περίπτωση ΤΤ).

Κανείς, πλέον, δεν γνωρίζει αν αυτή η ανακεφαλαιοποίηση, που είναι αναγκαία, θα είναι και επαρκής…

 

Κυρίες και Κύριοι,

Οι αλλεπάλληλες εξαγορές και συγχωνεύσεις που προωθούνται σήμερα, δεν είναι μια ώριμη, ελεύθερη και καλά σχεδιασμένη από τις αντίστοιχες διοικήσεις των συγχωνευόμενων επιχειρήσεων, επιθετική κίνηση αναδιάταξης, όπως θα μπορούσε να συμβεί κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.

Είναι μια αμυντική κίνηση συνάθροισης δυνάμεων, που τίθεται από τους πιστωτές (και όχι από την αγορά…) ως όρος, ως προϋπόθεση για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.

Με αυτή τη διαδικασία, το τραπεζικό σύστημα δεν κρατικοποιείται, όπως εσφαλμένα διαδίδεται.

Τίθεται υπό τον συγκεντροποιημένο και καθοριστικό έλεγχο του ΤΧΣ, της ΤτΕ και της ΕΚΤ, ουσιαστικά των πιστωτών, κανείς από τους οποίους δεν λογοδοτεί, ούτε υπόκειται στις επιλογές της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Το ΤΧΣ θα παραμείνει για μια 5ετία (μέχρι 30/6/2017), το πραγματικό «αφεντικό» του όλου εγχειρήματος, παρ’ όλο που η ανακεφαλαιοποίηση θα γίνει με κεφάλαια του Δημοσίου.

Τα πραγματικά «αφεντικά».της αναμόρφωσης του κλάδου, βλέπουν στην ανακεφαλαιοποίηση και μια ευκαιρία επιβολής βίαιων ανατροπών στην απασχόληση και στα εργασιακά δεδομένα.

Απώτερος στόχος τους, η απαλλαγή των νέων Τραπεζών από ό,τι δογματικά και ισοπεδωτικά θεωρούν ως θεσμικά «βαρίδια».

Για να είναι «ελκυστικές» στους μελλοντικούς εγχώριους ή το πιθανότερο, πλέον, στους ξένους αγοραστές τους, όταν το Δημόσιο προσπαθήσει να ανακτήσει τα κεφάλαιά του, πουλώντας τις μετοχές που του αναλογούν.

Απέναντι σε αυτή την καταναγκαστική ανακατανομή πόρων και εξουσίας, που επιχειρείται με όχημα την ανακεφαλαιοποίηση του Τραπεζικού  Συστήματος, η ΟΤΟΕ κρίνει απαραίτητο να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με διαφάνεια και με καθορισμένους οικονομοτεχνικούς και κοινωνικούς όρους.

 

Οι 6 βασικοί άξονες αυτού του σχεδίου είναι:

1. 1.    Να διασφαλίζεται η παρουσία του δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα.

Η χώρα, κάθε χώρα, οφείλει να διαθέτει ένα τραπεζικό σύστημα που να καλύπτει πρωτίστως τις εθνικές αναπτυξιακές ανάγκες, προτεραιότητες και επιλογές.

Αυτό το σύστημα, πρέπει να αποτελείται από δύο ισχυρούς τραπεζικούς πυλώνες:

• Μια δημόσια τράπεζα επενδύσεων, κατά το παράδειγμα της γερμανικής Kfw (κά-έφ-ντουμπλεβέ), με στόχο την παροχή αναπτυξιακών δανείων σε επιλεγμένους τομείς αιχμής.
• Ισχυρές εμπορικές τράπεζες (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και Τράπεζες που βασικός τους μέτοχος είναι τα ασφαλιστικά ταμεία), τράπεζες ειδικού σκοπού (ταμιευτήριο, όπως ισχύει παντού στην Ευρώπη), τοπικού ενδιαφέροντος και περιφερειακές τράπεζες.   

 

1. 2.          Να διασφαλίζεται η εξισορροπητική παρέμβαση της κυβέρνησης στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.

Μια παρέμβαση αναγκαία, που ούτε η «αυτορρύθμιση» των αγορών, ως δήθεν αυτόματων μηχανισμών ανακατανομής της αποταμίευσης στις πιο αποτελεσματικές επενδυτικές δραστηριότητες, ούτε οι μέχρι σήμερα επιδόσεις των Κεντρικών Τραπεζών, έπεισαν πως μπορούν να την υποκαταστήσουν.

Για να δρομολογήσει την ανάταξη της οικονομίας και τη διαμόρφωση μιας συγκροτημένης και επαρκούς παραγωγικής βάσης, αλλά και για την επίτευξη των εθνικών αναπτυξιακών στόχων, η χώρα μας, κάθε χώρα, πρέπει να μπορεί να εποπτεύει και να καθοδηγεί τόσο το τραπεζικό της σύστημα, όσο και την κεντρική της τράπεζα, με στόχους, μεταξύ άλλων:

α)      Την αποφυγή εκ μέρους τους αθέμιτων πρακτικών (εις βάρος της οικονομίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της εργασίας, των κοινωνικών αναγκών κ.λπ)

β)      Την αποτροπή εκχώρησης κρίσιμων εθνικών αρμοδιοτήτων οικονομικής πολιτικής για την ανάπτυξη της χώρας.

γ)       Την παροχή επαρκούς ρευστότητας (δανείων) στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά της χώρας, με σωστή εκτίμηση του εκάστοτε αναλαμβανομένου κινδύνου και των παρεχόμενων εγγυήσεων.

δ)      Την επαρκή προστασία των θέσεων εργασίας.

 

1. 3.          Να διασφαλίζεται η τήρηση, από τις Τράπεζες, αναπτυξιακών και κοινωνικών κριτηρίων.

Σε αυτή τη βάση, η ΟΤΟΕ θεωρεί αναγκαίο:

u   Να θεσπιστεί ρήτρα διοχέτευσης ρευστότητας σε παραγωγικές επενδύσεις με κριτήριο τις δημιουργούμενες θέσεις εργασίας, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τη χρήση νέων τεχνολογιών – καινοτομιών.

u   Να θεσπιστεί ρήτρα διοχέτευσης ρευστότητας σε παραγωγικές επενδύσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό ή με στόχευση στην υποκατάσταση εισαγωγών, που αυξάνουν τη διατροφική και παραγωγική αυτάρκεια της Ελλάδας.

u   Να γίνει κατάλληλη χρήση της φορολογίας (κίνητρα/αντικίνητρα) ανάλογα με την κατανομή της ρευστότητας σε παραγωγικές ή κερδοσκοπικές δραστηριότητες ή ανάλογα με το ρίσκο της διαχείρισης των υποχρεώσεων και των απαιτήσεων του κάθε τραπεζικού ιδρύματος.

u   Να γίνεται διαχείριση του ενεργητικού σύμφωνα με την πιστοληπτική δυνατότητα και την εκτίμηση του συστημικού ρίσκου.

u   Να προωθηθούν τριμερείς συμφωνίες (Κυβέρνηση, ΕΕΤ, ιδιωτικός τομέας) για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων κλάδων/δραστηριοτήτων αναπτυξιακής προτεραιότητας, όπως ήδη συμβαίνει στην Ιταλία, αλλά και για τη διευκόλυνση της αποπληρωμής υφιστάμενων δανείων.

 

Επιπρόσθετα και εξειδικεύοντας για τις ανάγκες της κοινωνίας πρέπει να προβλέπονται τα εξής:

α.  Στήριξη της αγοραστικής δύναμης των μεσαίων στρωμάτων και ενίσχυση των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων, με κατάλληλα μέτρα και ρυθμίσεις όπως:

• Προστασία των δανειοληπτών και της πρώτης κατοικίας με διευθέτηση ληξιπρόθεσμων οφειλών ευάλωτων ομάδων και ευνοϊκά μέτρα για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτηση των δανείων τους.

β.  Στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των Μικρο-Μεσαίων Επιχειρήσεων

• Ενίσχυση παραγωγικών αναδιαρθρώσεων κλάδων και περιοχών που πλήττονται ιδιαίτερα από την κρίση με στοχευμένα κίνητρα και χρηματοδότηση με προϋπόθεση να διατηρήσουν και αν είναι δυνατόν να αυξήσουν την απασχόληση.

 

1. 4.          Να υπάρξει κατάλληλη αλλαγή πλαισίου και αποτελεσματική εποπτεία των Τραπεζών.

Το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα δεν θα κριθεί στα ποσοτικά – και μόνο – μεγέθη.

Χρειάζεται ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο, που να μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητά του και μέσω αυτής, τη σταθερότητα του οικονομικού συστήματος στο σύνολό του.

Σήμερα προωθείται η διαμόρφωση μεγάλων τραπεζικών ομίλων, που θα προσφέρουν μεγάλη ποικιλία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και προϊόντων.

Αυτό, δεν αυξάνει μόνο τον (ήδη υψηλό) βαθμό συγκέντρωσης του τραπεζικού κλάδου στην Ελλάδα.

Κάνει το σύστημα πιο πολύπλοκο, συνεπώς πιο δύσκολο να εποπτευθεί και να ελεγχθεί.

Αυξάνει τον συστημικό κίνδυνο, αφού αυξάνονται κατακόρυφα οι δημοσιονομικές, κοινωνικές και αναπτυξιακές συνέπειες, από μια πιθανή δυσλειτουργία ή μια κρίση φερεγγυότητας ενός μεγάλου τραπεζικού ομίλου.

Για μια σταθερή και αξιόπιστη λύση για το τραπεζικό μας σύστημα, δεν αρκεί η ανακεφαλαιοποίηση, ούτε οι διατεταγμένες, άνωθεν προωθούμενες εξαγορές και συγχωνεύσεις.

 

Απαιτείται μια πλήρης τραπεζική αναπλαισίωση και μεταρρύθμιση.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, βασικές προτάσεις της ΟΤΟΕ είναι:

• Για την πληρέστερη εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η Τράπεζα της Ελλάδος να συνεργάζεται με ειδική επιτροπή του Υπουργείου Οικονομιών, καθώς και με τη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής.
• Να διασφαλίζεται ο αυστηρός έλεγχος των χρηματιστηριακών προϊόντων υψηλής πολυπλοκότητας και των παραγώγων.
• Να υπάρξει σαφής διαχωρισμός των τραπεζών σε εμπορικές και επενδυτικές, ώστε να μην μπαίνουν σε κίνδυνο οι καταθέσεις των πολιτών και η βιωσιμότητα των εμπορικών Τραπεζών από ριψοκίνδυνες δραστηριότητες.
• Μέσω της φορολόγησης των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών – ή με άλλο πρόσφορο τρόπο – να δημιουργηθεί ειδικό εγγυητικό κεφάλαιο από όλες τις τράπεζες, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα διάσωσης τραπεζών, εγγύησης των καταθέσεων από τις ίδιες κ.λπ.
• Να συσταθεί Επιτροπή Ελέγχου τυχόν νοθεύσεων του ανταγωνισμού στον κλάδο, συμπεριλαμβανομένου και του κοινωνικού dumping.
• Να διασφαλιστεί ο αναγκαίος εντατικός έλεγχος και η εποπτεία των υποχρεώσεων (liabilities) και των απαιτήσεων (assets) των επιμέρους θυγατρικών/ιδρυμάτων/ομίλων.  Από αυτά, η Κεντρική Τράπεζα και η Κυβέρνηση να προστατεύουν μόνο όσα έχουν υποχρεώσεις καταθέσεων.
• Να απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των καταθέσεων των πελατών για κερδοσκοπικές δραστηριότητες ή χρηματοοικονομικά προϊόντα υψηλής πολυπλοκότητας και ρίσκου.

 

1. 5.          Να ληφθούν εγκαίρως και ολοκληρωμένα υπόψη οι εργασιακές – κοινωνικές διαστάσεις της συγκεντροποίησης του Τραπεζικού Συστήματος.

Είτε ως επιθετική, όπως συνέβαινε στην ανάπτυξη είτε – πόσο μάλλον – ως αναγκαστική/αμυντική λύση, οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις (Ε & Σ) μεταξύ εγχώριων ανταγωνιστών, έχουν σημαντικότατες εργασιακές και κοινωνικές διαστάσεις.

Μέχρι σήμερα διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως οι συγχωνεύσεις σπανίως πετυχαίνουν, εάν υλοποιούνται με τον εργασιακό – κοινωνικό παράγοντα στη γωνία.

 

Η ΟΤΟΕ πιστεύει ότι οι επικείμενες τραπεζικές αναδιαρθρώσεις θα πρέπει να λαμβάνουν εγκαίρως υπόψη και την «κοινωνική – εργασιακή συνιστώσα».

Να ελαχιστοποιούν, με άλλα λόγια, τις εργασιακές συνέπειες, αντί να επιζητούν «θεαματικές περικοπές» απασχόλησης και μισθών, προκειμένου να εκπέμψουν «μήνυμα συμμόρφωσης» στις αγορές.

Σήμερα, τα κύρια προβλήματα των Τραπεζών είναι προβλήματα φερεγγυότητας, κεφαλαιακής επάρκειας, επισφαλειών και ρευστότητας, σε μια οικονομία που λειτουργεί με μηχανική υποστήριξη.

Δεν συνδέονται με τη μισθοδοσία του προσωπικού, που είναι «σταγόνα στον ωκεανό» των αναγκών των Τραπεζών.

Όπως προκύπτει από διεθνείς συγκρίσεις με χώρες της Ευρωζώνης, οι μισθοί των Τραπεζοϋπαλλήλων στην Ελλάδα, σε σχέση με το κόστος διαβίωσης, τον χρόνο εργασίας και την παραγωγικότητά τους, μόνο υπερβολικοί δεν είναι, συγκρινόμενοι με την υπόλοιπη κοινωνία.

 

Έτσι, λ.χ., το 2009 ο μέσος μισθός του Γερμανού τραπεζοϋπαλλήλου αντιστοιχούσε στο 44.25% της μέσης παραγωγικότητάς του.  Το ίδιο έτος ο μέσος μισθός του Έλληνα τραπεζοϋπαλλήλου αντιστοιχούσε μόλις στο 30.69% της μέσης παραγωγικότητάς του, αφήνοντας υψηλότερα περιθώρια κέρδους και ανταγωνιστικότητας στις Ελληνικές Τράπεζες.

Εδώ να σημειώσω, ότι από το 2009 μέχρι το τέλος του 2001  η παραγωγικότητα στις Τράπεζες αυξήθηκε κατά 18.16% ενώ το μοναδιαίο κόστος εργασίας μειώθηκε κατά 13.37% και σύμφωνα και με τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν μέχρι σήμερα έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο.

Παράλληλα, το ίδιο διάστημα ο κλάδος είχε ήδη χάσει το 12% της απασχόλησής του, κυρίως με εθελούσιες εξόδους και συνταξιοδοτήσεις που δεν αναπληρώθηκαν και εκτιμούμε ότι στο τέλος του 2012 η μείωση θα ανέλθει στο 14-15%.

Επιπρόσθετα οι συμφωνίες για μισθολογικές περικοπές, μέσω επιχειρησιακών Σ.Σ.Ε. που υπεγράφησαν και συνυπολογίζοντας και τις μειώσεις των μη ρυθμισμένων παροχών, οι ετήσιες δαπάνες μισθοδοσίας στο τέλος του 2012 θα σημειώσουν μείωση της τάξης του 22-25%.

Με τα σημερινά δεδομένα, υπάρχει κίνδυνος οι Εξαγορές και Συγχωνεύσεις να λειτουργήσουν ως όχημα τυφλής εκτόνωσης άλλων προβλημάτων, στην απασχόληση και στα εργασιακά δικαιώματα.

Αξιοποιώντας τη διεθνή εμπειρία κοινωνικού διαλόγου στον κλάδο, στην ανάπτυξη και στην κρίση, πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο, παράλληλα με το επιχειρησιακό σχέδιο των προς διαμόρφωση ενιαίων τραπεζών, να υπάρχει και κατάλληλο κοινωνικό σχέδιο, το οποίο να συνεκτιμάται για τις τελικές αποφάσεις.

Το κοινωνικό σχέδιο, οφείλει να περιέχει συγκεκριμένες δεσμεύσεις και μέτρα για την προστασία της απασχόλησης, των εργασιακών- ασφαλιστικών δικαιωμάτων και για την εναλλακτική απορρόφηση τυχόν πλεονάζοντος προσωπικού, με συλλογικά ρυθμισμένη αναδιάρθρωση εργασίας.  Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τηρούνται οι όροι ενημέρωσης, διαβούλευσης και διασφάλισης δικαιωμάτων της Οδηγίας 95/50/ΕΚ (Π.Δ. 178/2002).

 

1. 6.                Ουσιαστική εφαρμογή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης στον κλάδο.

Ειδικά σήμερα, ο ολοκληρωμένος κοινωνικός σχεδιασμός των Ε & Σ δεν είναι «Πολυτέλεια»

Είναι αναγκαιότητα.

Είναι, αν θέλετε, αναπόσπαστο κομμάτι της αναγκαίας ουσιαστικής εφαρμογής των αρχών της Εταιρικής Διακυβέρνησης και της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ).

Του αναγκαίου νέου ρόλου των τραπεζών για την ανάταξη της οικονομίας και της κοινωνίας στην Ελλάδα.

Η ΟΤΟΕ πιστεύει ότι είναι καιρός οι τράπεζες να αποδεχθούν τον κλαδικό κοινωνικό διάλογο όχι μόνο για τα μεγάλα ζητήματα της απασχόλησης, της κλαδικής αναδιάρθρωσης και της υπέρβασης της κρίσης, αλλά και για ζητήματα που είναι κομβικά για την ποιότητα των σχέσεων με την πελατεία – κοινωνία. και των εργασιακών μας σχέσεων.

Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν ήδη καλές πρακτικές και συμφωνίες, που ισχύουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης (λ.χ. Ιταλία).

 

Δεν είναι αποδεκτό ο ελληνικός λαός να υφίσταται τα πάνδεινα για να χρηματοδοτήσει την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών (μέσω δημόσιου δανεισμού και νέων σκληρών μέτρων για τη λήψη της αντίστοιχης δόσης των 31,5 δις), δίχως ουσιαστικά να έχει τον παραμικρό έλεγχό τους, δίχως αυτές να αναλαμβάνουν την παραμικρή κοινωνική και αναπτυξιακή δέσμευση.

Είναι άλλωστε καιρός και οι Τράπεζες, ως ιδιαίτερα προστατευόμενες, σήμερα, επιχειρήσεις, να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της κρίσης ως κοινωνικά υπεύθυνες επιχειρηματικές οντότητες και ως κοινωνικά υπεύθυνοι εργοδότες.

 

Κυρίες και Κύριοι,

Κλείνοντας την παρουσίαση των θέσεών μας, θα ήθελαν να ευχαριστήσω τους ειδικούς επιστήμονες που συνέβαλαν με κείμενα, απόψεις και παρατηρήσεις τους, στην επεξεργασία και την τεκμηρίωση αυτών των θέσεων της ΟΤΟΕ.

Απέναντι στον ισοπεδωτικό μονόλογο των πιστωτών, απέναντι στον υποτιθέμενο «μονόδρομο» των λογιστικών τακτοποιήσεων, πέρα και έξω από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και των συμπολιτών μας, εμείς καταθέτουμε τις θέσεις και τις προτάσεις μας στο δημόσιο διάλογο.

Μαζί με αυτές, καταθέτουμε τη σταθερή απόφασή μας να μην αφήσουμε να περάσουν μέτρα και επιλογές, που θα στερούν από τη χώρα μας μια απαραίτητη προϋπόθεση για να βγει από το τέλμα:  ένα σύγχρονο, βιώσιμο και κοινωνικά υπεύθυνο τραπεζικό σύστημα, σταθερά προσανατολισμένο στην υπηρεσία των εθνικών αναπτυξιακών αναγκών και των εθνικών προτεραιοτήτων.

 

          Σας ευχαριστώ.