31o Πανελλαδικό Συνέδριο ΟΤΟΕ. ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

Ξενοδοχείο Divani Caravel

Κυρίες και κύριοι,

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

 

Σας καλωσορίζω στο 31ο Συνέδριό μας, την κορυφαία διαδικασία της Ομοσπονδίας μας.

Σε αυτό το Συνέδριο καλούμαστε:

Να αξιολογήσουμε τις πολύπλευρες πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις της ΟΤΟΕ.

Να διδαχθούμε από τις επιλογές, τις εμπειρίες αλλά και τα λάθη μας

Να σχεδιάσουμε μαζί το μέλλον, με όραμα και προοπτική.

Σήμερα, μετά από μια πενταετία λιτότητας, η χώρα εξακολουθεί να παραμένει εγκλωβισμένη σ’ ένα υφεσιακό φαύλο κύκλο. Το να βγούμε από αυτόν είναι, ωστόσο, κεντρικό ζητούμενο και μάλιστα προϋπόθεση για την ανάταξη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Το τραπεζικό σύστημα δοκιμάστηκε και συνεχίζει να πιέζεται από την πολιτική αστάθεια και την αβεβαιότητα, ειδικά της τελευταίας περιόδου, που κατέληξε στην επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων.

Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι οδήγησαν σε ασφυξία και σε πρωτόγνωρα αρνητικές καταστάσεις την αγορά και τις συναλλαγές.

Κατάφεραν ισχυρό πλήγμα στην πίστη, που αποτελεί κρίσιμο παράγοντα σταθερότητας για κάθε Τραπεζικό Σύστημα.

Κατέστησαν αναγκαία μια ακόμα, την τρίτη κατά σειρά, ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.

Απέναντι σε αυτή  την κατάσταση, η ΟΤΟΕ έγκαιρα εκτίμησε ότι:

• Δεν νοείται βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς την κατάλληλη στήριξη από ένα ισχυρό τραπεζικό τομέα, που θα λειτουργεί με βάση τις αρχές της διαφάνειας, της εταιρικότητας και της κοινωνικής υπευθυνότητας.

Με γνώμονα τα παραπάνω, η ΟΤΟΕ επεξεργάστηκε εγκαίρως, έθεσε σε δημόσιο διάλογο και αντιπρότεινε ένα νέο Εθνικό Σχέδιο για το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

 

Κυρίες και κύριοι,

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Κατά την 3ετία που πέρασε, το επιχειρηματικό τοπίο του κλάδου ανατράπηκε και οι εργαζόμενοι δοκιμάστηκαν από εκτεταμένες εξαγορές και συγχωνεύσεις.

Στο διάστημα Οκτωβρίου 2011 - Απριλίου 2015, αναδιαρθρώθηκαν, μεταβιβάστηκαν και εξυγιάνθηκαν 12 συνολικά εμπορικές τράπεζες, με πάνω από 20.000 εργαζόμενους.

 Στο ίδιο διάστημα ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας 6 συνεταιριστικών τραπεζών με 406 εργαζόμενους. Παράλληλα, 8 ξένες τράπεζες διέκοψαν τη λειτουργία τους στην Ελλάδα.

 ‘Ηδη στις αρχές του 2015, πάνω από 96% των συναδέλφων μας απασχολείτο σε 5 μόνον τράπεζες.

Oι αναδιαρθρώσεις οδήγησαν σε σημαντική μείωση της απασχόλησης, κατά 31% ή κατά 20.509 εργαζόμενους, σε σύγκριση με το 2009. 

Παράλληλα, είχαμε εντυπωσιακή μείωση των δαπανών προσωπικού, κατά 40%, έναντι του 2009.

Το κόστος εργασίας δεν ήταν, βέβαια, ποτέ η κρίσιμη παράμετρος διάσωσης των Τραπεζών, όπως δεν είναι η κρίσιμη παράμετρος για τα σημερινά τους προβλήματα.

Απέναντι σε αυτή τη μεγάλη πρόκληση –και υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες- η υπογραφή της κλαδικής ΣΣΕ 2013-2015, καθώς και αρκετών επιχειρησιακών ΣΣΕ, που λειτούργησαν συμπληρωματικά,

• απέτρεψαν τις απολύσεις στον κλάδο
• έβαλαν φραγμό σε ανεξέλεγκτες μειώσεις αποδοχών και στην κατάλυση των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων.

Κυρίες και κύριοι,

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

 

Η ΟΤΟΕ χάραξε τη στρατηγική της, αφού αξιολόγησε τα προβλήματα και τις προοπτικές του κλάδου και έθεσε ως κορυφαίο καθήκον του συνδικαλιστικού κινηματος του κλάδου:

• να στηρίξει τις αναγκαίες ενέργειες για την κεφαλαιακή θωράκιση ολόκληρου του κλάδου, για να παίξει αυτός τον ρόλο του στην ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας.
• να  μην επιτρέψει η απασχόληση, τα εργασιακά δικαιώματα και οι δημοκρατικοί μας θεσμοί  να γίνουν βορά της κρίσης και όσων ακραίων συμφερόντων θα επιχειρούσαν να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους.
• να συγκρουστεί με λογικές δήθεν “ανταγωνιστικότητας”, που βασίζονται στην απορρύθμιση, στην κατάλυση του κοινωνικού διαλόγου, των εργασιακών και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
• να προασπίσει με κάθε μέσο τις κλαδικές κατακτήσεις, τις συλλογικές συμβάσεις και τα θεσπισμένα από αυτές δικαιώματα, τους Κανονισμούς Εργασίας, τους  θεμελιώδεις συνδικαλιστικούς  θεσμούς.
• να συμπαραταχθεί με την κοινωνία, με τους πελάτες των Τραπεζών, με τους συμπολίτες μας που πλήττονται από την κρίση.

 

Κυρίες και κύριοι,

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

 

Οι συνθήκες και οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας απαιτούν

• u να αντικρύσουμε το παρόν χωρίς παρωπίδες, ωραιοποιήσεις και εφησυχασμούς,
• u  να σχεδιάσουμε και να διεκδικήσουμε ενωμένοι το μέλλον…

Σήμερα ο κλάδος μας, όπως και ολόκληρη η κοινωνία, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ανυπολόγιστες συνέπειες μιας πολύμηνης χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, της πολυήμερης τραπεζικής αργίας και των κεφαλαιακών ελέγχων.  

Εξαιτίας όλων αυτών, είχαμε την τρίτη κατά σειρά ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα.

Η ανακεφαλαιοποίηση είναι, βέβαια,  όρος απαραίτητος για την επιβίωση των Τραπεζών, για την άρση των κεφαλαιακών ελέγχων, για τη διασφάλιση των καταθέσεων. 

Δεν πρέπει, ωστόσο, να μας διαφεύγει ότι, με βάση τους όρους του 3^ου Μνημονίου και του αντίστοιχου νόμου που ψηφίστηκε στη Βουλή, η νέα αυτή ανακεφαλαιοποίηση επιτείνει την αβεβαιότητα, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στις Τράπεζες αλλά και για τους δανειολήπτες και για τους πελάτες.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο μετά τη συμφωνία Κυβέρνησης –κουαρτέτου «θεσμών» και του αντίστοιχου νόμου που πρόσφατα ψήφισε η Κυβέρνηση στη Βουλή για την… «προστασία της 1^ης κατοικίας», η οποία την αφήνει ουσιαστικά ακάλυπτη για τη μεγάλη πλειοψηφία των δανειοληπτών.

Ακόμα, η συμφωνία αυτή αφήνει, προς το παρόν, αναπάντητο ένα κομβικό για την κοινωνία και την ανάπτυξη ερώτημα:

Θα δοθεί ή όχι η δυνατότητα στις Τράπεζες να μεταπωλήσουν σε funds-«Γύπες των αγορών»  μεγάλο μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, επιχειρηματικών, αγροτικών και στεγαστικών ;

Με τα σημερινά δεδομένα και τις πιέσεις των «θεσμών», τα δάνεια αυτά παραμένουν εκτεθειμένα στο στόχαστρο των distress-funds, με προφανείς συνέπειες για ακίνητα, εκτάσεις και επιχειρήσεις-φιλέτα, αν όχι και για ολόκληρους κλάδους της εθνικής μας οικονομίας!

Η νέα ανακεφαλαιοποίηση, με τους όρους που έγινε, σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο που ψήφισε η Κυβέρνηση οδηγεί σε πλήρη αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος.

Η συμμετοχή των νέων, κυρίως ξένων, επενδυτών πραγματοποιήθηκε σε εξευτελιστικές τιμές, σε σχέση με την αξία των Τραπεζών.

Το αποτέλεσμα ήταν να επέλθει πλήρης απαξίωση των παλαιών μετόχων μεταξύ των οποίων και Ασφαλιστικά Ταμεία και το Δημόσιο μέσω του ΤΧΣ αλλά και των μικρομετόχων και εξαέρωση των μεριδίων τους.

Και εδώ υπάρχουν σοβαρές ευθύνες!!!

Η ασύμμετρη αυτή ιδιωτικοποίηση, σε σχέση με τα νέα κεφάλαια που εισέφεραν οι ιδιώτες επενδυτές, καθώς και ο στενότερος έλεγχος των Τραπεζών από το ΤΧΣ, αλλά και του ΤΧΣ από τους «θεσμούς», έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης για διασφάλιση της περιουσίας του ελληνικού λαού και ισχυροποίηση του ρόλου του Δημοσίου στο Τραπεζικό Σύστημα και στο ΤΧΣ για την άσκηση αναπτυξιακής πολιτικής.

Οι όροι του 3^ου Μνημονίου για τη σύνθεση και τις αρμοδιότητες του ΤΧΣ, τον  ορισμό, τον έλεγχο και την (επαν)αξιολόγηση των διοικήσεων των Τραπεζών, την εταιρική διακυβέρνηση, τη διαχείριση των «κόκκινων δανείων», την επιτάχυνση των πλειστηριασμών, την τεχνική βοήθεια και τους εξωτερικούς ελεγκτές, τη διαχείριση των μεριδίων του Δημοσίου (χωρίς το ίδιο το Δημόσιο να έχει ουσιαστικό λόγο…) παγιώνουν και διευρύνουν τον έλεγχο των πιστωτών στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Η Ελληνική Κυβέρνηση περιορίζεται πλέον και επίσημα στον ρόλο του παρατηρητή.

Χωρίς ουσιαστική αρμοδιότητα χάραξης ή άσκησης πολιτικής για τον κλάδο  και τη συμβολή του στην ανάπτυξη, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εθνική κυριαρχία και το μέλλον της οικονομίας μας!

Η αναμόρφωση των πλάνων αναδιάρθρωσης των Τραπεζών εξαιτίας της ανακεφαλαιοποίησης και οι μειώσεις του κόστους λειτουργίας που περιλαμβάνει, οδηγούν σε παραπέρα σοβαρή συρρίκνωση, της απασχόλησης  και του δικτύου καταστημάτων, ή και σε περικοπή μισθολογικού κόστους. 

Οι συνάδελφοί μας, οι τραπεζοϋπάλληλοι, έζησαν από πρώτο χέρι την αδιέξοδη κυβερνητική πολιτική, που οδήγησε στην απόσυρση των καταθέσεων, στην κατακόρυφη αύξηση των «κόκκινων δανείων» και στην τραγική κατάληξη των Capital Controls.

Από αυτούς θα ζητηθεί ξανά «να βάλουν πλάτη» στην προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας και ανακούφισης της ελληνικής κοινωνίας που πρέπει, επιτέλους, να ξεκινήσει.

Αυτοί θα στηρίξουν, ξανά και με όλες τους τις δυνάμεις, μια εθνική προσπάθεια πραγματικής παραγωγικής ανασυγκρότησης που να δίνει διέξοδο και προοπτική στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Μπορούν όμως αυτά να γίνουν σε συνθήκες συρρίκνωσης, εργασιακής ανασφάλειας και υποβάθμισης;
Μπορούν να γίνουν με τη Δαμόκλειο Σπάθη των απολύσεων;

Από την πλευρά μας, ξεκαθαρίζουμε προς κάθε κατεύθυνση:

Οι εργαζόμενοι, μαζί με την ΟΤΟΕ, θα σταθούν αποφασιστικά απέναντι σε κάθε απόπειρα απολύσεων.
Θα σταθούν αποφασιστικά απέναντι σε κάθε απόπειρα περαιτέρω υποβάθμισης της εργασίας και των δικαιωμάτων τους!!

Πέραν των παραπάνω, μια τέτοιου είδους σοβαρή συρρίκνωση των Τραπεζών!

• αποδυναμώνει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα στο σύνολό του.   
• του στερεί πολύτιμο δυναμικό, απαραίτητες υποδομές και δυνάμεις προκειμένου ο κλάδος να μπορέσει, επιτέλους, να παίξει αποτελεσματικά το ρόλο του. 
• λειτουργεί ξεκάθαρα προς όφελος ξένων, ανταγωνιστριών Τραπεζών ή και του «σκιώδους» παρα-τραπεζικού τομέα.
  
  

Ο «σκιώδης» παρα-τραπεζικός τομέας, που προωθείται στο πλαίσιο μιας «‘Ενωσης των Κεφαλαιαγορών» και για ορισμένους θα αποτελούσε …εναλλακτική λύση, ως «παράλληλο τραπεζικό  σύστημα» όπου το Δημόσιο δήθεν θα παίξει ρόλο,

• λειτουργεί εκτός του εποπτικού πλαισίου της ΕΚΤ για τις τράπεζες στην Ε.Ε.
• είναι αρρύθμιστος, αδιαφανής και ανεξέλεγκτος, με προϊόντα υψηλής πολυπλοκότητας και κινδύνων για τον καταθέτη και τον δανειολήπτη,
• εξαρτάται από ιδιωτικά κεφάλαια και funds, πολλά από τα οποία εμπλέκονται ιδιαίτερα στη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (distress funds -‘Γύπες των αγορών»)
• σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα του Χ/Π τομέα, δημιουργεί συνθήκες αδιαφανούς και άνισου ανταγωνισμού, υπονομεύοντας την ομαλή λειτουργία και παρουσία του επίσημου τραπεζικού τομέα, όσο και την απασχόληση στις Τράπεζες.

 

Κυρίες και κύριοι,

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Μαζί με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα νέο, εξαιρετικά σκληρό τριετές Μνημόνιο. 

Ένα Μνημόνιο με πάνω από 223 «εμπροσθοβαρή» προαπαιτούμενα, τα οποία επιβάλλουν περαιτέρω δραστική και υφεσιακή δημοσιονομική προσαρμογή.

Τα προαπαιτούμενα αυτά όχι μόνο διαιωνίζουν, αλλά αυξάνουν εκ νέου την ήδη συντριπτική φορολογική επιβάρυνση των συνήθων φορολογικών υποζυγίων, μισθωτών και συνταξιούχων.

Στοχοποιούν αυθαίρετα ως «πλούσιους», για παραπέρα επαχθή φορολόγηση, όσους εργαζόμενους  καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις… 20.000 ευρώ ετησίως μεικτά.

Το ζητούμενο είναι  όλα  τα μικρομεσαία εισοδήματα να ισοπεδωθούν προς τα κάτω, σε μια λογική «να γίνουμε όλοι –αδιακρίτως προσόντων, εργασίας και αναγκών- φτωχοί, για να επέλθει στη χώρα…κοινωνική δικαιοσύνη» !!!

Να δούμε όμως τότε, ποιος θα καταναλώνει…

Οι νέες μνημονιακές απαιτήσεις προοιωνίζονται τα χειρότερα για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Αντί να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του, αντί να αναπληρώσουν τις σοβαρές απώλειες των Ασφαλιστικών Ταμείων και την πρόσφατη αρπαγή των διαθεσίμων τους,

• αλλάζουν καθοριστικά την αρχιτεκτονική του συστήματος
• απαλλάσσουν το κράτος από τις ευθύνες του, αλλοιώνοντας πλήρως τον κοινωνικό χαρακτήρα του Ασφαλιστικού συστήματος.
• πλήττουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα, τα όρια συνταξιοδότησης και μειώνουν τις συντάξεις.
• Στοχοποιούν τα ασφλαιστικά ταμεία των Τραπεζών, που λειτουργούν με τις πιο υψηλές εισφορές της αγοράς.

Το 3^ο Μνημόνιο διαιωνίζει, επεκτείνει και βαθαίνει τις ίδιες λογικές που απορύθμισαν και υποβάθμισαν τα συλλογικά εργασιακά δικαιώματα, τους μισθούς και την αγορά εργασίας.

Η επίκληση, από την Κυβέρνηση, των «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών» μετά την οριστική εγκατάλειψη των διακηρυγμένων θέσεών της για επαναφορά στην προ των μνημονίων εποχή του πλαισίου των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στην επικείμενη «συνολική επανεξέταση» του θεσμικού πλαισίου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις μαζικές απολύσεις που επανήλθαν, ως πάγιες απαιτήσεις των πιστωτών,  δεν πρέπει να μας καθησυχάζει.

Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κάποια επίσημη, κοινά αποδεκτή καταγραφή «βέλτιστων πρακτικών» στην Ε.Ε., ούτε αναφέρονται τα αναγκαία κριτήρια προσδιορισμού αυτού του «βέλτιστου».

Δυστυχώς, οι κυρίαρχες απόψεις στην Ε.Ε. για τα θέματα αυτά, ελάχιστη αισιοδοξία εμπνέουν… 

 

Είμαστε βέβαιοι ότι τίποτα δεν θα μας χαριστεί!!!

Όλα είναι ανοικτά για διεκδίκηση από την αρχή και ο αγώνας μας θα είναι σκληρός σε όλα τα επίπεδα!!!

 

Κυρίες και κύριοι,

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

 

Υπό αυτές τις ιδιαίτερα ρευστές και ακραία δυσμενείς συνθήκες για ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα, η ΟΤΟΕ αγωνίστηκε και κατάφερε να κρατήσει τον κλάδο όρθιο, δυνατό και ενωμένο.

Δεν παραβλέπουμε τις όποιες αδυναμίες μας, που αναδείχτηκαν από τις σύνθετες προκλήσεις μιας εξαιρετικά απαιτητικής τριετίας.

Με τους αγώνες, τις πρωτοβουλίες και τις παρεμβάσεις της, η ΟΤΟΕ λειτούργησε:

• ως ανάχωμα στην απορρύθμιση, στην κατάλυση των δικαιωμάτων και στις διακρίσεις σε βάρος των εργαζόμενων.
• ως φορέας  αποφασιστικής προάσπισης της απασχόλησης, των εργασιακών και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της αξιοπρέπειας των συναδέλφων και των δημοκρατικών αξιών.
• ως αναντικατάστατος θεσμός δημοκρατίας, διαλόγου και ομαλότητας για τον κλάδο. 

Σήμερα, στο φως των νέων, πολύπλευρων και κρίσιμων προκλήσεων για τον κλάδο, τη χώρα και ολόκληρη την Ευρώπη, η ΟΤΟΕ επικαιροποιεί τις τεκμηριωμένες θέσεις, τις αρχές και τις δεσμεύσεις της απέναντι στους συναδέλφους και την κοινωνία.

 

Με ενότητα και εμπιστοσύνη στη δύναμή μας,

Συνεχίζουμε την προσπάθεια σ’ ένα δρόμο δύσβατο,  σκληρό  και μακροχρόνιο, όπου δεν υπάρχουν περιθώρια επανάπαυσης, ούτε ολιγωρίας.

Προασπίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την Απασχόληση, τις κλαδικές Συμβάσεις, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα

Διεκδικούμε, Αγωνιζόμαστε, Συνεχίζουμε!!!

Μαζί με τους εργαζόμενους και την κοινωνία

Για ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και προοπτική, στην Ελλάδα και την Ευρώπη!

Για το Αύριο που ονειρευόμαστε και μας αξίζει! 

 

Εύχομαι Καλή Επιτυχία στις εργασίες μας και καλή δύναμη για τη συνέχεια!

Σας ευχαριστώ!!!