Μια ακόμα Πρωτομαγιά βρίσκει την ελληνική κοινωνία και το λαό μας σε κατάσταση αδυναμίας αντιμετώπισης των μεγάλων καθημερινών αναγκών μιας αξιοπρεπούς επιβίωσης. Τα μεγάλα λόγια περισσεύουν και οι πραγματικές λύσεις, που θα ανακουφίσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, λείπουν ή στην καλύτερη περίπτωση, παραπέμπονται στις καλένδες. Όλοι γνωρίζουμε τις κοινωνικές επιπτώσεις που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα μας από την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών. Όταν η Ανεργία έχει ξεπεράσει το 30% του ενεργού πληθυσμού και όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, η Πρωτομαγιά ως μέρα μνήμης, υπόσχεσης και αγώνα της εργατοϋπαλληλικής τάξης, χάνει το νόημα και τη σημασία της στη συνείδηση του Ανέργου, του φοβισμένου Εργαζόμενου, του Συνταξιούχου. Η ΟΤΟΕ αυτήν την Πρωτομαγιά δεν θα πει μεγάλα λόγια, που επαναλαμβάνονται σταθερά επετειακά, με τις ίδιες λέξεις και τα ίδια συνθήματα τούτη τη μέρα, ούτε θα δώσει υποσχέσεις για το μέλλον.
Μόνο ένα κάλεσμα στη σκέψη και στην καρδιά του κάθε εργαζόμενου θέλει να κάνει με αφορμή αυτή τη μέρα.
- Να μη ξεχάσει ποτέ, ότι η δική του παραγωγική δύναμη του μυαλού και του σώματος έφτιαξε τον κόσμο.
- Να μη ξεχάσει ποτέ, ότι οι δυνάμεις της εργασίας έχουν δικαιώματα στη ζωή στο παρόν και στο μέλλον.
- Να μη ξεχάσει ποτέ, ότι έχει Αξία ως Άνθρωπος Εργαζόμενος και έχει υποχρέωση να την υπερασπίσει με όλες του τις δυνάμεις.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Σταύρος Κούκος Αχιλλέας Μυλωνόπουλος