ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ UNI EUROPA FINANCE (Αθήνα 24 & 25/10/2013)

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ UNI EUROPA FINANCE

(Αθήνα 24 &25/10/2013)

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Φίλες και φίλοι

Με μεγάλη χαρά σας καλωσορίζω στην Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη της Γιούνι Εουρόπα Φaϊνάνς, που είναι τιμή μας να φιλοξενούμε στην Αθήνα.

Τα ζητήματα που μας απασχολούν σήμερα είναι πολλά, κρίσιμα και σε μεγάλο βαθμό κοινά.  

Δεν αναφέρομαι μόνο στα συνδικάτα του Νότου,  τα οποία βιώνουν, μαζί με εμάς, ακραίους πειραματισμούς λιτότητας, βίαιης αναδιάρθρωσης του κλάδου και αλλεπάλληλα πλήγματα στους εργασιακούς θεσμούς.

Αναφέρομαι στο σύνολο των συνδικάτων της Ευρώπης, με τα οποία αντιμετωπίζουμε από κοινού μια κατά τη γνώμη μας αρνητική μεταστροφή της ευρωπαϊκής πολιτικής. Μιας πολιτικής που στο όνομα του Συμφώνου Σταθερότητας πριμοδοτεί τη μονομερή λιτότητα, την αποδόμηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, του κοινωνικού διαλόγου και  βασικών εργασιακών δικαιωμάτων.

Γι’ αυτό ο στενότερος συντονισμός όλων μας είναι επιβεβλημένος, σήμερα περισσότερο από ποτέ.  

Στην Ελλάδα, το τοπίο του κλάδου μας ανατράπηκε βίαια μέσα σε λίγους μήνες.

Με όχημα την αναγκαία, αλλά επιλεκτική ανακεφαλαιοποίηση μόνο  4 «συστημικών Τραπεζών» και υπό την καθοδήγηση της τρόϊκας, συντελέσθηκαν βιαστικές, αλλά πρωτοφανείς σε έκταση εξαγορές και συγχωνεύσεις.

11 από τις 15 ιστορικές Τράπεζες του κλάδου απορροφήθηκαν εσπευσμένα από τις 4 «συστημικές» Τράπεζες. Ορισμένες από τις απορροφηθείσες Τράπεζες διασπάστηκαν σε καλές και κακές, οι εργαζόμενοι απολύθηκαν και ξαναπροσλήφθηκαν από μηδενική βάση, στον διάδοχο εργοδότη, στη «συστημική» Τράπεζα που τους απορρόφησε.

Το τραπεζικό μας σύστημα τέθηκε για μια 5ετία (μέχρι 30/6/2017) υπό τον καθοριστικό έλεγχο των πιστωτών της χώρας. Κι αυτό, παρ’ όλο που η ανακεφαλαιοποίησή του γίνεται κυρίως με δανεικά κεφάλαια του Δημοσίου. Το αργότερο μέχρι το τέλος της 5ετίας, οι 4 «συστημικές» Τράπεζες θα πωληθούν ξανά, σε υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους  ή και σε νέους, εγχώριους ή ξένους επενδυτές, για να ανακτήσει το Δημόσιο ένα μέρος των κεφαλαίων που διέθεσε.

Αυξήθηκε  κατακόρυφα ο βαθμός συγκέντρωσης των Τραπεζών (λ.χ. οι 4 συστημικές ελέγχουν σήμερα το 91% των δανείων), με κίνδυνο περιθωριοποίησης ή και εξαφάνισης για τις μικρότερες και τις συνεταιριστικές Τράπεζες.

Η ανακεφαλαιοποίηση εξυγίανε, βέβαια, και ενίσχυσε την κεφαλαιακή βάση των 4 «συστημικών» Τραπεζών.

Δεν οδήγησε, ωστόσο, σε άρση της πιστωτικής ασφυξίας, από την οποία υποφέρει η οικονομία μας.

Δεν έκλεισε τον φαύλο κύκλο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που  ανατροφοδοτούνται από τις πολιτικές της ύφεσης στο σύνολο της οικονομίας. 

Η ΟΤΟΕ  από το φθινόπωρο του 2012 είχε θέσει σε δημόσιο διάλογο ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο βιώσιμου προσανατολισμού και ρύθμισης του Τραπεζικού Συστήματος, προκειμένου αυτό να υπηρετήσει τις ανάγκες της ανάπτυξης, με αξιοπιστία, διαφάνεια και κοινωνική υπευθυνότητα.

Επέμεινε, επίσης, στην ανάγκη έγκαιρης διαβούλευσης και  ολοκληρωμένου κοινωνικού σχεδιασμού των αναδιαρθρώσεων των τραπεζών, για την προστασία της απασχόλησης και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Δυστυχώς, αυτά δεν έγιναν αποδεκτά. Οι συνέπειες των διατεταγμένων συγχωνεύσεων στην απασχόληση, στις αμοιβές και στις εργασιακές μας σχέσεις θα ήταν καταστροφικές, αν η ΟΤΟΕ δεν κατάφερνε, έστω και μπροστά σε ήδη ειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης και των πιστωτών, να αποτρέψει μαζικές απολύσεις  και να διασώσει βασικά εργασιακά δικαιώματα, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες.

Αν ολοκληρωθούν τα σχέδια των  4 συστημικών Τραπεζών για μείωση προσωπικού με εθελούσιες εξόδους μέσα στο 2013, η απασχόληση  στον κλάδο μας θα έχει ήδη μειωθεί πάνω από 20%, (-10.000 θέσεις εργασίας) σε σχέση με τα επίπεδα του 2010 !!

Έχω αναφερθεί και παλιότερα στις αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις του κράτους υπέρ ακραίων εργοδοτικών συμφερόντων, με στόχο την κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την πλήρη εφαρμογή  των ατομικών συμβάσεων.

Παρ’ όλα αυτά -και με όλα τα θεσμικά δεδομένα εναντίον μας-, εμείς καταφέραμε να προασπίσουμε τον θεσμό της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στις Τράπεζες , υπογράφοντας τη νέα Συλλογική Σύμβαση 2013-2015.

Με προϋπόθεση την προστασία της απασχόλησης, αποδεχθήκαμε περικοπές αμοιβών.

Αποτρέψαμε, όμως, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την απώλεια βασικών κατακτήσεων,  που θα επέφερε η μη υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο, όπως αντίθετα έγινε στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας στην Ελλάδα.  

Η πλήρης αποκατάσταση ισότιμου κοινωνικού διαλόγου και ουσιαστικών Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στον κλάδο παραμένει για μας προτεραιότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι:

Για το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτούνται δύσκολες συναινέσεις, με συγκροτημένες συμφωνίες στο κλαδικό επίπεδο. Δεν αρκούν οι αποσπασματικές συμφωνίες σε χαμηλότερα επίπεδα, ούτε βέβαια κάποιες «εθελοντικές»  δράσεις στα επίπεδα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Η διατήρηση άλλωστε συνθηκών εργασιακής υποβάθμισης και ανασφάλειας των εργαζομένων, υπονομεύουν την αναγκαία επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, την ποιότητα και την αξιοπιστία των παρεχόμενων υπηρεσιών στον πελάτη

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Η επιτυχής ρύθμιση και ανασύνταξη του τραπεζικού συστήματος, σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ουσιαστικά ναρκοθετούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης, της κοινωνικής αποδιάρθρωσης και της αδιέξοδης λιτότητας, που επιβάλλουν στις χώρες μας τα Μνημόνια ή/και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Για την αντιμετώπισή τους, χρειάζεται συντονισμός, έγκαιρες παρεμβάσεις και κατάλληλες απαντήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Με πρόταγμα την Ανάπτυξη, την αξιοπρεπή απασχόληση και την ισότιμη κοινωνική πρόοδο ολόκληρης της Ευρώπης.

Αυτή είναι, πιστεύω, η μεγάλη πρόκληση των καιρών για όλους μας!!!

Σας ευχαριστώ και εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες μας!